Dit is het einde van het sprookje ‘De sprookjeskorf’ (uit Finse sprookjes van Elmar). Het begint als zoveel sprookjes: drie broers trekken de wereld in op zoek naar het geluk. En zoals vaker in dit soort sprookjes vindt de meest bescheiden broer het grootste geluk.
Heb je je geluk nou nog niet gevonden? Je bent nog even arm als toen je wegging. Je hebt dezelfde korf op je rug’ sprak de vader tegen zijn jongste teruggekeerde zoon. Daarop begonnen de twee andere teruggekeerde broers op te scheppen over hun eigen geluk. ‘Ik ben zo wijs’, zei de oudste broer, ‘dat de mensen voor me buigen en me de hemel in prijzen, Salomo zelf was maar een kind vergeleken bij mij’. ‘En dan ik’, sprak de middelste, ‘ik ben zo rijk dat ik van gouden schotels eet en op het duurste dons slaap; en mijn vrouw is de dochter van de koning. Wat wil je nog meer in het leven?’
De jongste zoon hoorde het geluk van de anderen aan. Maar in plaats van jaloers op ze te worden, nam hij de korf van zijn schouders, riep alle kinderen bij zich en zei: ‘Sprookjeskorf, open u’ en daarna ontrolden zich vele sprookjes, het ene nog mooier dan het andere. Wat had iedereen een schik! De oude vader luisterde glimlachend en knikkend met zijn zilvergrijze hoofd toe, de geleerde broer vergat zijn diepe wijsheid en waande zich weer een klein jongetje, de koningsdochter en haar verheven echtgenoot zaten in hun gouden stoelen te lachen en dat was pas iets bijzonders, want je moet weten dat deftige mensen niet zo vaak lachen. […]
En terwijl de jongen vertelde, straalden zijn ogen van geluk. En toen zijn vader en broers zagen hoeveel plezier hij en de kinderen hadden, begrepen ze dat er in zijn Sprookjeskorf een even groot geluk school als in de wijsheid en de rijkdommen van de andere broers.
Voor alle sprookjesspinners
Ik vind dit sprookje een hart onder de riem voor iedereen die zijn/haar eigen (creatieve) weg volgt. De passage die me het meeste trof is wanneer de jongste broer leert sprookjesspinnen:
‘Wat spin je?’ vroeg de jongen.
‘Ik spin sprookjes,’ antwoordde het vrouwtje en knikte hem toe.
Want wij, kunstenaars, schrijvers en creatieven, zijn allen sprookjesspinners.
Wil je het hele sprookje lezen? Het staat in het boekje Finse sprookjes* (van Elmar).
Abstracte aquarel
Op de linker bladzijde zie je een abstracte aquarel. De tekening heb ik heel losjes en abstraherend gebaseerd op een (eigen) foto van een boomstronk. Doordat de vulpeninkt niet watervast is, lopen de lijnen mooi en grillig over in de kleuren. De oplettende kijker ziet dat ik de boom ondersteboven tekende. Dit heb ik gedaan, zodat de ringband niet in de weg zat.
Gebruikte materialen
Materialen: Seawhite schetsboek vierkant, vulpeninkt en aquarelverf.
Mooie zin. Als je creatief bent, dan spin je in je hoofd de verhalen die tot je creaties leiden.
Sprookjes spinnen past zo bij jouw schilderijen. Extra leuk: mensen die jouw schilderijen zien spinnen er weer hun eigen verhalen en sprookjes bij. Dat is voor mij de kracht van jouw schilderijen.
Groetjes, Margaret
Dankjewel voor het mooie compliment, Margaret!
liefs, Lisette