Lisette Platjouw – natuurtekeningen vol karakter en structuren

Deel 3

In deze serie laat ik struinkunstenaars aan het woord; over zichzelf en over hun werk.

29 mei 2021

Zakelijk tekenaar Lisette Platjouw verruilt in haar vrije tijd tekentablet voor schetsboeken, vulpennen en inkt – op zoek naar het rauwe en het ongepolijste. Ze maakt tekeningen vol edge geïnspireerd op structuren en details uit de natuur.

Kun je kort wat over jezelf vertellen?

Ik ben Lisette. Ruim 10 jaar geleden verhuisden vriendlief, kat en ik van de Randstad naar de Achterhoek. We hadden enorme behoefte aan natuur en ruimte om ons heen (hoe cliché) en wilden niet wachten tot we opgebrand en gepensioneerd zijn. In de Randstad voelde ik me opgesloten tussen de energie van andere (heel veel andere) mensen. Ik wilde mijn ogen dicht kunnen doen en mezelf horen. Ik kan het niet goed uitleggen, maar laten we het houden op een enorme craving naar natuur. Naar oer. Dat vonden we in de Achterhoek. Nu wonen we omringd door bossen en voel ik me in mijn element.

Na verschillende opleidingen en banen (Multi media design, Design for Virual Theatre and Games en Kunstzinnige Therapie) ben ik uiteindelijk voor mezelf begonnen. Ik heb mijn eigen bedrijf ‘De Procescartograaf’ opgericht, waarmee we processen en bedrijfslandschappen visueel in kaart brengen. We maken droge kost smeuïg door tekst te vertalen naar tekening.

Dus die (licht dwangmatige) behoefte aan natuur zit wel in me. Gecombineerd met de nodige, met de paplepel ingegoten, creativiteit ben ik altijd bezig met creëren.

Wat betekent struinen voor jou?

Voor mij is struinen je laten verrassen door wat er op je pad komt. Oog hebben voor de details die je tegenkomt en deze je weg laten bepalen. Zo zijn we nog steeds plekjes aan het ontdekken hier in de Achterhoek en soms gaan we expres verdwalen. Lopend, met de fiets, met de auto. “Kom we gaan verdwalen!”. Heerlijk. Die weg of dat paadje in waarvan je niet weet waar hij heen gaat. En pas als we weer naar huis willen, pakken we google maps erbij. Struinen heeft iets weg van zoeken zonder dat je weet wat je zoekt. Je zoekt een verrassing. Een schat. En die schat kan ook een steentje of een veer zijn.

Kun je jouw kunst omschrijven?

Het ligt er een beetje aan naar welke werken je kijkt. Waar ik ook ben, ik heb altijd een schetsboek bij de hand. Dat is een chaos van natuurobservaties, aantekeningen en schetsen van wat er in mijn hoofd zit door elkaar. Ik hou van inkt en aquarel. Het liefst gecombineerd met een vleugje hard materiaal (zoals krijt) om het een beetje rauw te geven.

Ik denk dat je mijn stijl vooral kunt omschrijven als een beetje rauw en edgy. Ik hou ervan als het niet te gepolijst is. Ik hou van vlekken, vegen en het gevoel dat het papier is aangeraakt door de maker. Ook in kunst van anderen vind ik vaak de schetsen fascinerender dan het eindproduct. Ik hou van ziel in het werk, niet van perfectie. En van vieze handen.

Hoe geef jij struinen een plek in je werk?

Ik laat me graag inspireren door structuren en details die ik tegenkom in de natuur. Ik hou van de kleine wereld die zich openbaart als je inzoomt op het allerkleinste. Ik kan heel lang gefascineerd een slak observeren en lig dan tijdens een boswandeling meestal ook binnen no time weer ergens op de grond te kruipen achter een kevertje aan. Of ik probeer alle wonderlijke hoeken van een regendruppel aan een tak te fotograferen.

Als ik een camera of schetsboek in mijn hand heb kan ik mezelf verliezen en de tijd vergeten.

Wat is je droom?

Ik leef mijn leven eigenlijk vooral in het nu en heb niet hele grootse plannen voor de toekomst. Ik heb een hoop business trainingen gedaan en tuurlijk weet ik dat het goed is om doelen te stellen en te focussen op waar je heen wilt. Voor mijn bedrijf doe ik dat ook wel, maar privé eigenlijk niet. Ik heb het gevoel dat je daarmee de spontaniteit van het leven buitensluit. En eigenlijk is alles wat ik heb opgebouwd, ontstaan uit een verlangen op dat moment. Als ik iets bedenk, doe ik het meestal ook meteen zonder daar al te lang (maar wel hard) over na te denken. Het leven is te onvoorspelbaar voor doelen. ‘Carpe diem’ is meer mijn motto. Maar ik zou denk ik wel nog een keer een periode van mijn leven echt remote willen wonen. En dus niet in Nederland, want daar is niks remote. Maar dat wil ik niet op dit moment van mijn leven, dus het is ook niet iets wat ik najaag.

Ik heb wel veel ideeën. Zo wil ik kinderen in het ziekenhuis leren hoe ze zich kunnen verliezen in tekenen. En ik heb nog wilde ideeën over een ruilkunst expo en wisselkunst in verzorgingshuizen. Eigenlijk heb ik heel veel ideeën, maar weinig concrete doelen. En als zo’n idee op het juiste moment boven komt drijven, ga ik ermee aan de slag.

Wat is jouw ultieme struintip?

Observerend tekenen is echt de allerbeste mindfulness oefening die je kunt doen. Ben je te druk (in je hoofd) en vind je het moeilijk om in het hier en nu te zijn? Teken iets na. Het maakt eigenlijk niet uit wat. De natuur heeft groeikracht in zich en vraagt automatisch om verwondering als je er lang genoeg naar kijkt. Dus zoek een plantje, maak het niet te groot, en teken één stengel met blaadjes en bloempje na. Doordat je niet uit je hoofd dat blaadje kunt tekenen, word je gedwongen om heel goed te observeren. En door die observatie vergeet je de rest van je gedachten. Gegarandeerd.

Door een nature journal aan te leggen leer je veel van de wereld om je heen. Je spreekt echt een ander deel van je hersenen aan door te tekenen. Dus teken en schrijf alles wat je tegenkomt op en je zult zien dat je niet meer vergeet hoe dat ene plantje er ook alweer uitziet. Geheugentraining, natuureducatie en mindfulness in één!!

Observatiepost

Vanuit het verlangen andere mensen dat ook te laten ervaren heb ik tijdens corona observatiepost opgezet. Bij observatiepost word je gekoppeld aan een observatiebuddy. Je tekent een observatie en stuurt deze naar je buddy. Jouw buddy doet hetzelfde en dus krijg je een tekeningetje en een piepklein inkijkje in het leven van iemand anders terug. Het spoort je aan tot echt kijken, tot creatieve materialen gebruiken en het verbindt je met een willekeurig iemand in Nederland die je nog niet kent. Observatiepost bestaat niet meer, maar ik hoop dat mensen geïnspireerd zijn geraakt om observaties te blijven tekenen en sturen.

Waar kunnen we meer van jouw zien?

Je kunt me ook volgen op Facebook, Pinterest en Instagram.

Portretfoto: Lisette Eisenga

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Reacties

  1. Ben heel benieuwd hoe ik omga met struinen zonder perfectie, ga het beleven

    1. Lisette Lisette Author says:

      Blijft een uitdaging 😉 Doe je ook mee met Observatiepost?

      1. Ja graag benieuwd hoe het werkt ben ik nu opgegeven? Of moet er nog meer ingevuld worden

        1. Lisette Lisette Author says:

          Leuk! Heb je je aangemeld op Observatiepost (onderaan de pagina staat het aanmeldformulier)? Dan ben je erbij 🙂 Het wordt dus georganiseerd door (mijn vriendin) Lisette Platjouw. Je ontvangt dan van haar bericht met verdere informatie.

  2. Wat ben je toch een mooi mens, herken best het een en ander de natuur is mijn grote vriend probeer ook te genieten van de perfecte imperfectie.

    1. Lisette Lisette Author says:

      Mooi Ada! Dankjewel voor je reactie.

  3. Dit vind ik zooo mooi, het is vogelpoep op ons terras ik zeg….
    Kunst met een grote K

    1. Lisette Lisette Author says:

      Hilarisch! Ja herkenbaar, ik zie daar ook wel iets kunstigs in dat erom vraag om nagetekend te worden in een schetsboek 🙂

      1. Dat ga ik zeker doen

Like
Close
Close