Voeg tekst toe aan je art journal! Een struingedicht, of gevonden woorden gedicht, ontstaat al… struinend. Zoek naar woorden en speel met de volgorde. Al puzzelend, ontstaat er al snel een gedicht dat je zelf af kunt maken. Deze manier van dichten levert verrassende, soms wat abstracte of vervreemdende, resultaten op. En dat past natuurlijk perfect bij struinen en abstract art journalen.
Zo schrijf je een struingedicht
Instructions
Zoek 5 tot 10 willekeurige woorden:
- Kies een boek met een thema dat jij interessant vindt. Sla willekeurig een pagina open, scan de tekst en schrijf het eerste woord op dat je opvalt. Herhaal dit tot je genoeg woorden gevonden hebt. Knip de woorden uit.
- Je kunt ook woorden knippen of scheuren uit een kranten-of tijdschrift artikel of een pagina uit een oud boek.
Speel met de gevonden woorden:
- Nu komt het leukste! Leg de verzamelde woorden voor je neer en schuif met de woorden, net zolang tot 'het' op z'n plek valt. Je zult merken dat je de woorden in gedachten aanvult met eigen woorden om er zinnen van te maken.
- Zodra je merkt dat er zinnen in je hoofd ontstaan, schrijf je ze op.
- Maak je nog geen zorgen over rijm of over stijl. Censureer jezelf niet!
Dichten:
- Kies de zinnen die je mooi vindt en zet ze bij elkaar. Probeer verschillende combinaties tot er een gedicht ontstaat.
- Voeg nog meer woorden toe om de zinnen aan te passen.
- Zijn er woorden waar je achteraf niks mee kunt? Schrap ze en zoek gerust een paar nieuwe woorden.
- Blijf op deze manier schuiven, associëren, schrijven, schrappen en weer schrijven, net zo lang tot je gedicht af is.
Notes
Een voorbeeld van een struingedicht
Het gedicht in dit voorbeeld maakte ik als onderdeel van mijn project Doggerland, op zoek naar het verdwenen land in de Noordzee. In de allerbovenste foto zie je de woorden die ik had uitgescheurd. Het kladje met probeersels zie je op de foto in de instructie. Zie je hoeveel zinnen er gesneuveld zijn?
Voor mij staat dit korte, abstracte gedicht voor hoe we omgaan met onze eigen leefomgeving en de vraag in welke staat we die achterlaten voor de generaties na ons. Het is een oproep om niet te wachten tot het te laat is.
De dag dat we beseften
dat we niets om deze plek hadden gegeven.
Wie van ons dacht ook ooit aan de kleintjes.
Tot de dag dat de kleintjes stierven van verdriet
om deze plek van niets.
Hopelijk heb ik je met deze kleine kunstles de moed gegeven om een eerste gedicht te maken, ook als je nog nooit eerder gedicht hebt. Ik ben benieuwd naar je bevindingen of misschien zelfs het resultaat. Deel het gerust in een reactie hieronder. Let’s create!
