Ik ben een priegelaar en een knutselaar. Dit inzicht over mezelf had ik eigenlijk nog maar pas. Jarenlang woonde ik met manlief in een klein huisje, waar geen ruimte was voor het maken van grote schilderijen. Ik tekende met houtskool, potlood, krijt, ik schilderde met aquarel en ik werkte met lapjes vilt en textiel.
Dromen van ruimte
Al die jaren droomde ik van een groot, eigen atelier met een schildersezel om ‘echte’ grote schilderijen te maken. Vijf jaar geleden kwam die droom uit; een groter huis met een zolder helemaal voor mij alleen (hier kun je even spieken). En in de kringloop vond ik ook nog eens een schildersezel. Het was ‘meant to be’. Het ene na het andere schilderij rolde uit mijn atelier.
Toch bleef ik het liefst klein werken. Onder invloed van het boek ‘Sketchbook explorations’ (lees hier de review) begon ik ook weer met het maken van mixed media kunstwerkjes met papier en textiel, maar deze keer in mijn schetsboeken.
Toch liever klein
Ik heb dus jarenlang gedroomd van een groot atelier en grote schilderijen maken. Nu ontdek ik dat ik priegelen in het klein gewoon heel fijn vind. Het is zen om te doen en ik kan er helemaal mijn creatieve ei in kwijt.
Dus eigenlijk ben ik terug waar het ooit begon; kleine struinkunst in laagjes papier en textiel. Maar dan wel met allemaal nieuwe inzichten en een fijne grote plek om te werken. ‘Het kan verkeren‘ zegt men dan zo mooi…
Wat een leuke pagina! Allemaal nieuwe woorden, begrippen, werkvormen. Inspirerend. Ik teken, schilder, maak wel eens wat in pur-schuim en ik maakte een paar jaar terug wat leporello’s.
Hoi Bas, Dankjewel, wat een geweldig compliment. Anderen inspireren – daar doe ik het voor! Enneh… pur-schuim? Daar word ik nou weer heel nieuwsgierig van!