dit interview over mijn kunst en over Struinkunst verscheen in de lokale Hillegomse krant. Ingrid Langeveld en ik spraken buiten af, in mijn geliefde Amsterdamse Waterleidingduinen. Het werd een bijzondere middag vol mooie verhalen.
Tekst: Ingrid Langeveld
Lisette Marije Eisenga: kunst met een verhaal
amsterdamse waterleidingduinen – Toen Lisette Marije Eisenga begin dit jaar stopte met haar zeer geliefde baan als contentspecialist bij een gerenommeerd bedrijf vreesde zij allesbehalve een zwart gat. De enorme vrijheid die deze vrijwillige stap de Hillegomse verschafte vindt zij in één woord fantastisch. Naast freelance tekstschrijver en vormgever is kunst de plek waar Eisenga buiten de lijntjes mag kleuren en met krachtige penseelstreken mooie landschappen vol subtiele details en symboliek op doek vastlegt. “In mijn kunst zoek ik naar de verhalen van ons landschap en naar het samenspel tussen mens en natuur die zowel goedschiks als kwaadschiks ons landschap vormgeven. Mijn kunst ontstaat, zoals ook ons landschap ontstaat. Een goeddeels intuïtief proces van opbouwen, weghalen en weer toevoegen.”
Haar eigen verhaal begon in 1978 in Hillegom. Eisenga, afkomstig uit een zeer creatief nest en vanaf haar geboorte omgeven door een huis vol met kunstzinnige materialen, leerde tekenen nog voor zij kon lopen. Wankelend staand aan een tafel kraste ze met een kleurpotlood haar eerste lijnen op papier. “Jij moet maar tekenen”, kreeg ze vaak te horen. Ze groeide op tussen dorp, stad, duin en strand waar haar ouders haar de namen leerden van bomen, bloemen, planten en dieren. Maar veel belangrijker nog, ze leerden haar verwondering. Niet gek dat Eisenga het liefst in de natuur vertoeft en dan door de Amsterdamse Waterleidingduinen wandelt, schelpen zoekt op het strand en gedachteloos staart over zee.
“Als ik weet dat een werk klopt, is het af.”
Gewapend met een kleine rugzak met enige schetsspullen als een vulpen, potlood, aquarelpenseel, waterreservoirpenseel, een blikje aquarelverf én een paar schetsboekjes struint ze met haar hoofd in de wolken en haar blik gericht naar de grond naar verhalen van ons landschap die haar telkens weer oneindig verwonderen. “Het is hier (Amsterdamse waterleidingduinen red.) zo mooi”, omschrijft Eisenga met een verblijd gezicht haar ultieme gevoel van verwondering dat het oudste waterwingebied van Nederland – naast sprookjesboeken en natuurtijdschriften haar grootste inspiratiebron – haar schenkt. “Nooit kom ik thuis met een camera zonder foto’s en een jas lege zakken. Altijd gaat er wel een veertje, botje, takje, steentje of een gewei mee naar huis. Dat alles, in mijn hoofd gecombineerd met wat ik fantaseer, met wat ik lees, met wat ik zie in films én met wat ik hoor van mensen die ik spreek, komt er op de een of andere manier vanuit mijn gevoel geschilderd, gehusseld uit.”
Voor de naar eigen zeggen ‘nooit uit staande’ Eisenga was het eigenlijk vanzelfsprekend om zich, na het beëindigen van een mooie carrière in de wereld van websites, helemaal en volledig te wijden aan haar geliefde hobby schilderkunst. “Die creativiteit zat er gewoon ingebakken. Vanaf de lagere school al waar het linoleumsnede mij vrij gemakkelijk afging. Het is eenmaal zo, als je iets heel makkelijk doet, pak je dat ook snel op.”
Het werk van de Hillegomse, die studeerde aan het Grafisch Lyceum Amsterdam en vervolgens aan de Hogeschool Utrecht de Hbo-opleiding Culturele Maatschappelijke Vorming Kunsteducatie volgde, kenmerkt zich door sterke en karakteristieke composities in een vrij abstracte omgeving waarin kleur en textuur de voornaamste elementen zijn. Beginnend vanuit die twee bouwstenen bouwt de door de Oostenrijkse architect en kunstenaar Friedensreich Hundertwasser getriggerde Eisenga haar schilderijen, waarvan de tekeningen door haarfijne en zoekende, welhaast filigrane lijnen ontstaan, in laagjes op met in de laatste lagen de details en symboliek die veel ruimte laten voor de fantasie van de kijker. “Priegelen in het klein vind ik gewoon heerlijk. Het is zo zen om te doen en ik kan er helemaal mijn creatieve ei in kwijt.”
