Door te wandelen, en vooral door in een trager tempo te struinen, zie en ontdek je meer. Struinen nodigt je uit om te verwonderen en om met aandacht te kijken. Op deze manier zie en vindt je meer: het mooie licht gefilterd door de bomen, veren, bladeren, een mooie steen. En het geeft ook nog eens de meeste kans om vogels, vossen en andere dieren te spotten.
The world reveals itself to those who travel on foot
Werner Herzog
Sinds een reis naar Finland is “You can stop and do this” een gevleugelde uitspraak bij ons thuis. Het komt van een Finse gids die vertelde wat er in de omgeving te wandelen viel. Hij vertelde dat Finnen van A naar B wandelen, want je wandelt alleen als je ergens naartoe moet of als je iets in het bos te doen hebt (bij de Finnen is dat meestal jagen of hout hakken). Waarom Nederlanders graag rondjes lopen, is de Finnen een raadsel. Nog zo’n raadsel is het marstempo waarin wij dat doen. Alsof we heel snel van A naar A moeten. “You know?” zei hij “You can stop and do this“ en hij draaide er een rondje bij. Oftewel: stop. En kijk ook eens om je heen.
Die Finse gids had hartstikke gelijk. Hoe vaak marcheren we maar door, terwijl we – als we al oog hebben voor onze omgeving – constant naar de verte of links en rechts van ons kijken. Dat geldt vaak niet alleen voor het wandelen, ook voor hoe we ons leven leven. We rennen maar door zonder aanwezig te zijn in het moment. We kijken teveel naar het eindpunt en vergeten te genieten van de weg ernaar toe. Of erger nog. We bewandelen een pad dat niet het onze is.
Zonde toch?
De kunst van het struinen
De oplossing is simpel. Struin! Vertraag, wandel langzamer, kijk voor je – omhoog en omlaag – en niet naar opzij. Maak je hoofd leeg door te focussen op je zintuigen en sta regelmatig stil. Stop. Kijk om je heen, ook achter je naar waar je vandaan kwam. Ga eens door je knieën of ga zitten. Luister. En vooral: geniet en verwonder!
Oefening in anders kijken
In deze kalme staat zie en vind je meer. Speel eens met hoe je kijkt. Richt je je blik telkens op een ding, waarbij je aandacht van het een naar het ander springt? Of probeer je wat voor je ligt met zachte blik in zijn totaal in je op te nemen? Let dan ook eens op hoe breed je gezichtsveld eigenlijk is (verrassend hoeveel je kunt zien, zonder je hoofd te draaien). Als je op deze manier loopt en observeert, zal je merken dat je steeds meer gaat opvallen.
Probeer het maar, de volgende keer dat je gaat wandelen (of waar je ook bent). Zodra je merkt dat je met je gedachten in je hoofd bent en niet bij je omgeving, als je merkt dat je in marstempo doormarcheert, misschien wel gestrest bent…. Zeg dan tegen jezelf: Stop! Sta stil, kijk om je heen, luister, voel en vertraag…
You can stop and do this
Deel gerust jouw ervaring of inzicht in een reactie hieronder.
